लागे झै देखिएको
शरिरमा आजसम्म पनि नै नपरे जस्तो
धुलोले कुर्कुच्चा पट् पट् फुटेका
तल माथीका पुरै दातमा जिरी बसेका
झट्ट हेर्दा अधबैसे जस्तो देखियको
त्यस युवकले आफु जस्तै मैलो
एउटा पाना म तिर इकित गर्दै भन्यो –
खाने बस्ने ठेगान छैन हजुर
खेतबारी पनि केहि छैन्
बेलुका घर जादा रित्तो हात
फर्कने हो भने त
मेरा जहाँनहरुले टिक्न दिदैनन्
लौन! हजुर सहयोग गर्नुपर्यो
मैले सोधे - कतो वटी छन जहाँनहरु ?
रुजेको बिरालो झै लुत्रुक्क पर्दै
भुइतिर हेर्दै उसले भन्यो -
धेरै त के भन्नु र हजुर
जम्मा तीन वटी छन्
अनी तीन वटी जहाँनका १३ जना लालाबाला
लौन! हजुर यो दुखिलाई सहयोग गर्नुपर्यो