गजल २३
किसानिकी छोरी हुँ किसान हुँ म
अधेरी हटाउने बिहान हुँ म
बाझो फोरेर अन्न झुलाउन सक्छु
माटोको लागी अमृत पान हुँ म
म रमाउँछु र त माटो मै खेल्छु
सधै लागिरहन्छ अन्जान हुँ म
मुठी रोपेर मुरी उब्जाउन सक्छु
खै, किन लाग्दैन बलवान हुँ म
उ भन्दै थियो-वाह जमुना तिमी
सोच्दैछु पुर्खाको स्वाभिमान हुँ म