कवितासंग्रह - बागी सारङ्गी

Add caption

करिब १५ मिनेट जती बाहिरी कभरलाई नियालेरहे र अक्षरहरुमा नजर डुलाउनु भन्दा अगावै सोचे पक्कै पनि बेदनाका खाटाहरुले पोतिएका छन यसभित्रका पानाहरु अनि सोचे बेदनाका रंगहरुले पोतिएको भए पनि पक्का सुन्दर हुनुपर्छ पानाहरु …… !!!!
म जुन प्रवेशद्वारबाट भित्र छिरेकी थिए त्यही द्वारबाटै बाहिर निस्किए । 'हे बरै' कविताबाट 'यो अन्तिम कविता होईन' सम्म पुगे अनि 'यो अन्तिम कविता होईन' बाट 'हे बरै' मा आएर रोकिए म । उसो त यस कृतीभित्रका ३९ वटा कविताहरु उत्तिकै उत्कृष्ट छन तर पनि उत्कृष्ट मध्यबाट मेरो पाठकिय मनोनयनमा परेका सर्वोत्कृष्ट कविताहरुलाई सम्झन चाहे मैले, मेरो अनुमती बिना नै जुन कविताहरुले टपक्क टिपेर लगे मेरो मन ।

आधा क्यानभासमा देशबाट
११. त्राहिमाम् त्राहिमाम्
१६. अनुहार चित्र

सुत्केरी कविताहरुबाट
१८. अदालत
१९. सुत्केरी कविता
२३. प्रतिपक्षको मान्छे

प्रेमाख्यानबाट
२५. सम्बन्धको सौन्दर्यस्हास्त्र
२८. अधुरोपना
२९. प्रेमाख्यान

सम्बोधित आस्थाबाट
३०. वक्ररेखा
३१. उँटहरुको देशमा
३४. मान्छे हुनुको अर्थमा

जती सुन्दर सोचेर प्रवेश गरेकी थिए त्यो भन्दा अझ बढी सुन्दर भेटे मैले । शब्दका रंगहरु कही कतै पनि लतपतियका छैनन । ठिक बिम्बहरुमा ठिक ठिक तरिकाले पोतिएका छन अक्षररुपी रंगहरु तर पढिरहदा मुटु चिसो भैरह्यो । कतिपटक त भक्कानिएर रोकिए पनि । अझ आशाका सुनौला किरणहरुको रंग मिसिन पाएको भए सुनमा सुगन्ध फैलने थियो ।
……………………………
बागि
आफ्नै मन बागी भएपछी कसको के लाग्छ र ?
म
मन र बागी मनको अनुहार लेखी नै रहनेछु ।
एउटा सिमान्तमा म छु
फेरी पनि
लेख्नु छ कविता अन्य हजारौ सिमान्तहरुको
फेरी पनि
लेख्नु छ कविता मान्छेहरुको, मान्छेभित्रका मान्छेहरुको
मेरी सँगिनि,
यो अन्तिम कविता होईन, हुँदै होइन ।
……………………………………….
‘यो अन्तिम कविता होइन’ शिर्षकमा भनिए झै यस्ता तेजस्वी कविताहरु ति सिर्जन्सिल कलमहरुबाट निरन्तर कोरिइरहुन र हामी आखाँ अगाडी फिजारीरहन पाउँ कामना रह्यो मेरो अनि कवयत्रीलाई शुभकामना पनि ……. !!!
दिनहुँ जसो डुङ्गा खियाउने नदिको पानीमा पनि ऋतुहरुको फेरबदलले उतारचढाव ल्याइदिन सक्छ अनि लेउ लाग्न के बेर किनारका डुङ्गाहरुमा र त कुनै समयमा डुङ्गाले माझिलाई झुक्याउन सक्छ र माझी चिप्लिन सक्छ तर अह! Saraswati Pratikshya का निबहरुमा कही कतै लेउ लागेका छैनन र चिप्लिएका छैनन अक्षरहरु पनि न त कही कतै बेगेका नै छन बेतालसित भावहरु । आहा! कती मज्जाले सलल बगेका छन कविताहरु । पढिरहु, पढिरहु, पढिरहु लाग्ने गरी ।
पढिसकेपछी एकछिन फेरी सोचे - देश दुखेको बेदनामा आफै दुखेर, सुत्केरिको पिडामा आफै छट्पटिएर, प्रेमिल उज्याला सम्बन्धहरुमा आफै रमाएर र सम्पुर्ण मानविय भोगाइहरु आफैले भोगे कै सरह दुरुस्तै उतरिएका ति शब्द-शब्द प्रती नमन गरे मैले अनि ति कलमहरुलाई यो मुहारपुस्तिकाबाटै अभिनन्दन मेरो ।